Reseña del libro "ludy romańskie (en Polaco)"
Starożytny Rzym (Romowie) - pierwotnie wspólnota w starożytnych Wloszech, następnie miasto-państwo-wlaściciel niewolników (polis), od nazwy Rzymu w języku lacińskim Roma i nazywana wszystkimi ludami, których języki pochodzily od laciny, ludy romańskie, języki romańskie. Rzymianie podporządkowali sobie na początku caly pólwysep Apeniński; następnie znaczną częśc Europy, wybrzeże pólnocnej Afryki, Azję Mniejszą, Syrię. Rzym powstal w obszarze Lacium (Latium), na lewym brzegu rzeki Tybr. Ciągle osady w Latium pojawily się najwyraźniej dopiero pod koniec drugiego tysiąclecia p.n.e. Należaly one do przodków wloskiego plemienia lacińskiego (od nich również nazwa lacińska). W 8-6 wieku p.n.e. Latynosi zintensyfikowali proces rozkladu prymitywnych stosunków spolecznych, pojawila się wlasnośc prywatna, powstaly klasy. Pojawily się ufortyfikowane osady miasta. Pod koniec VII wieku p.n.e. powstal związek 30 miast lacińskich, na czele z miastem Alboy-Longoi (jest to tak zwana Unia Lacińska). Alba, Alba, nazwa kilku miast we Wloszech; Alba Longa Alba Longa (można przetlumaczyc z laciny jako "bialy, odlegly", najwyraźniej góra), najstarsze miasto Lazium, zalożone przez Ascania Yula, syna Eneasza, u podnóża góry albańskiej, poprzednika Rzymu.
